Dlaczego psu wypada sierść i kiedy należy się zaniepokoić?

Każdemu psu wypada sierść. Linienie jest w 100% naturalnym, fizjologicznym procesem zrzucania sierści, który ma związek ze zmianą pór roku. Na ogół odbywa się dwa razy na rok. Linienie u psów z gęstym podszerstkiem jest długie i obfite. U innych psów może natomiast przebiegać w zasadzie niezauważalnie.

Czy wizyta u weterynarza jest konieczna?

Do weterynarza należy się natomiast udać wówczas, gdy na skórze psa pojawiają się łyse placki, skóra jest zaczerwieniona i swędzi czy pies ma łojotok. Inne niepokojące objawy to ospałość, osłabiony apetyt i długi czas linienia. Nadmierne wypadanie sierści kończy się wyłysieniami. Łysienie może przy tym dotyczyć zarówno całego ciała, jak i jedynie określonych miejsc. Przerzedzenie czy utrata sierści może być  skutkiem osłabionej odporności, alergii, niedoborów pokarmowych czy chorób różnego rodzaju. Zmiany czasem bywają bardzo rozległe. Łysienie dzieli się ponadto na te, któremu towarzyszy świąd i na te, przy których tego typu objawów nie ma. Jednak świąd to nie tylko intensywne drapanie się. To także lizanie, wygryzanie czy ocieranie się o meble.

Dlaczego psom wypada sierść?

1. Psu sierść wypadać może z wielu powodów. Jednym z nich jest nieodpowiednia dieta. Wówczas włosy wypadają równomiernie z całej powierzchni ciała. Wynikać to może z niedoboru mikro i makroelementów, złej jakości tłuszczów czy alergii pokarmowych. Czasem łysienie to efekt małej ilości cynku czy biotyny w codziennej diecie. Tak jest u psów żywionych jedynie resztkami ze stołu. Psy miewają także alergie pokarmowe na pewne składniki.
2. Często do łysienia u psa prowadzą ponadto zaburzenia hormonalne. Objawy są niezapalne i na ogół symetryczne. W przypadku choroby Cushinga, a więc nadczynności kory nadnerczy dochodzi do ciągłego wydzielania kortyzolu. Skóra staje się coraz cieńsza, a pies zaczyna łysieć, zwykle po bokach. Z kolei niedoczynność tarczycy powoduje wzrost i wymianę włosa. Wyłysienia pojawiają się na całym ciele bądź jedynie na ogonie zwierzaka.
3. Świąd i miejscowe łysienie czasami wywołują ektopasożyty. Ich obecność powoduje osłabienie włosów i łupież. Najpopularniejsze choroby pasożytnicze to pchlica, nużyca czy świerzbowiec drżący. Różnią się one między sobą nie tylko rodzajem pasożyta, który je wywołuje, ale i umiejscowieniem utraty sierści i świądu. W przypadku nużycy przełysienia znajdują się w okolicy oczu, a pies z pchlicą łysieje u nasady ogona. Dość popularnym schorzeniem u psów bywa ponadto grzybica skóry. Powodują ją grzyby z rodzaju Trichophyton bądź Microsporum. Zmiany grzybicze dotykają całego ciała lub jedynie jego fragmentów. Często pojawia się dodatkowo łupież.

W przypadku psów problem łysienia nie jest prosty. Proces diagnostyczny i leczenie nie są szybkie i bezproblemowe. Trzeba na ogół wykonać sporo badań dermatologicznych i nie tylko. W ten sposób dowiedzieć się można jakie włosy wypadają i zaplanować dalszą diagnostykę. Często konieczne są badania krwi i oznaczenie poziomu hormonów, a także posiew bakteryjny czy biopsja skóry razem z badanie histopatologicznym.